Wojciech Kopeć
Klif, dywiz i sestyna

Trzecia książka Wojciecha Kopcia stanowi tom wierszy w dużej mierze zdominowany przez „motywy”, oprócz których mamy tu do czynienia również z poematem, a także z eksperymentalną prozą poetycką. „Motywy” – pojawiające się w tytułach większości tekstów – są przeważnie abstrakcjami przywodzącymi na myśl spinozjańską metodę more geometrico. To w pewnym sensie elementarne adaptacje mowy na poziomie doświadczeń liminalnych: wymykających się prostym klasyfikacjom, a zatem również podporządkowaniu stanowczych społecznie i kulturowo kodów. Paradoks tych zapisów i konsekwencja w realizowaniu tej metody przynosi nam efekty przyjemnie deterioryzujące nasze potoczne nastawienia i wywracające struktury językowe na podobieństwo „rzeki rzuconej skoczkom”.

WIĘCEJ INFORMACJI / MORE INFO

Views: 405