NIEBIESKI DWÓR

Zuzanna Bartoszek


ISBN 978-83-940678-1-6
format: 135 × 210 mm
oprawa: miękka
liczba stron: 64
nakład: 300 egz.
rok wydania: 2016
cena: 21 PLN


W swojej debiutanckiej książce młoda autorka z delikatnym poczuciem humoru i nastrojową ironią zwraca się ku światu i lekceważy literacki pościg za byciem fajnym, współczesnym i politycznie zaangażowanym. Zamiast zgrabnych fraz, prowokujących figur i copywriterskich trików oferuje czytelnikowi wysublimowaną alienację, zaskakujące przeżycia estetyczne, brawurową ocenę sytuacji, oraz ostro, a zarazem subtelnie zarysowany konkret. Wszystko to znajduje wyraz w odważnej wypowiedzi poetyckiej pełnej onieśmielających konstatacji i wszędobylskiego „ja”, które pławi się w zmysłowej fizyczności świata i żywiole chwili.

Siła poetyckiej wyobraźni autorki potrafi złapać doświadczenie i wydobyć z niego surowe piękno współczesnego życia w eliptycznym języku, definiowanym przez zaskakujące zestawienia i zmienne tempa. Występujący często wbrew zdrowemu rozsądkowi rytm zdań w połączeniu z bezlitosną precyzją opisów stanowi rodzaj afirmacji przygodnych struktur zdezorganizowanego życia.

"[...] debiutancka książka autorki nie przypomina absolutnie niczego, z czym można się dziś zetknąć w polskiej poezji”.
Dawid Kujawa, 2Miesięcznik. Pismo ludzi przełomowych

"Autorka rzeczywiście idzie pod prąd bardziej i mniej modnym nurtom współczesnej poezji, proponuje wiersze intymne, z definicji „niezaangażowane”, skupione na jej własnej podmiotce, która odgrywa przed sobą samą różnorakie społeczne role. Kluczowym aspektem tomu okazuje się choroba, to ona organizuje wyobraźnię i alienuje bohaterkę, i tu coś różni Bartoszek od charakterystycznego dla młodzieńczych debiutów rozprawiania o własnej, zranionej cielesności: ma się wrażenie, że choroba osiągnęła stan kliniczny, że nie jest już powierzchownym nadgryzaniem ciała, dotknęła całego świata i podważyła jego prawa, a przede wszystkim wiarę w jego trwałość. Otrzymujemy zatem wiersze zbudowane na swobodnie krążących refleksjach, filtrowane często przez dziecięcą wrażliwość, skore do tworzenia porządkujących definicji, a ponadto zanurzone w teraźniejszości. „Jest” okazuje się kluczowe dla podmiotu Bartoszek: nie grzęźnie on w melancholii, nie patrzy w przyszłość, zaczepia się wyłącznie w konkretnych momentach, buduje obraz świata wokół siebie i równocześnie obserwuje się z zewnątrz, jakby był tylko projekcją z domku dla lalek. Im mniej tęsknoty i powrotów do przeszłości, tym więcej intelektu i chłodu: stają się te wiersze na swój sposób obojętne, nie mizdrzą się do czytelnika, nie podejmują z nim gry, tak jakby autorce w ogóle nie zależało na wciągnięciu go w tekst. Jeśli czytać je w kluczu tożsamościowym, a tak chyba chcą być czytane, mamy tu do czynienia z tożsamością na tyle nieoczywistą, że zdecydowanie wyróżnia się na tle tegorocznych debiutantów”.
Jakub Skurtys, ArtPapier, 1 stycznia 1 (313) / 2017

ZUZANNA BARTOSZEK | pisarka i artystka urodzona w 1993 roku w Poznaniu. Jej wiersze ukazywały się m.in. na łamach takich periodyków, jak: „Lampa”,„Czas Kultury”, „Fabularie”. Współtworzy pismo literacko-artystyczne „Półmrok”. W roku 2011 miała wystawę indywidualną w galerii ON w Poznaniu. W roku 2014 napisała powieść zatytułowaną „Podobne kolory”. „Niebieski dwór” jest jej debiutanckim zbiorem wierszy. Mieszka w Warszawie.